Κελί 211 [3/5]

Νεαρό και άξιο παλικάρι κάνει tour σε σωφρονιστικό ίδρυμα, μια μέρα πριν φορέσει τη στολή του δεσμοφύλακα. Λίγο ένα ατύχημα, λίγο η κακιά η ώρα (βλέπε ξέσπασμα εξέγερσης των κρατουμένων στα κελιά υψίστης ασφάλειας) και ο Χουάν Ολιβέρ θα βρεθεί παγιδευμένος στο κελί 211.

Ακόμη μια απόδειξη πως στην Ισπανία υφίσταται υγιής βιομηχανία η οποία παράγει και δοκιμάζεται σε πολλά κινηματογραφικά είδη, με καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αλλά και γκελ στο κοινό, που ενίοτε γίνεται και διεθνές. Ο σκηνοθέτης Ντανιέλ Μονσόν στήνει ένα στέρεο δράμα φυλακών με όπλα την κλισέ αγριευτική πινακοθήκη εγκληματιών - κατάδικων, την ωμή βία, τα συναισθήματα φόβου και κλειστοφοβίας, ενορχηστρωμένα όλα επάνω στους κανόνες του σασπένς, που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο επάξια, σε βαθμό να κάνεις τα στραβά μάτια για τις απιθανότητες και τις ανατροπές του σεναρίου, το οποίο ξεγλιστράει μέχρι τα σύνορα του μελό ή της πολιτικής καταγγελίας, για να ικανοποιήσει τον κάθε πικραμένο θεατή.

Το σύνηθες παιχνίδι αλλαγής ρόλων ή διάβρωσης του κεντρικού ήρωα υπό συνθήκες που ξεπερνούν τα όρια, έτσι ώστε να κρατηθεί στη ζωή (εδώ παριστάνοντας τον φυλακισμένο για ανθρωποκτονία από πρόθεση), καταφέρνει μεταδίδεται με πειθώ και ενισχύει την ταύτιση με τον Χουάν Ολιβέρ, ακόμη κι όταν η ψυχολογική σύγχυση παίρνει το πάνω χέρι, με την ηθική να τρώει βαριά ήττα. Από το καστ, ο αρχηγός των εξεγερμένων, Λουίς Τοσάρ, είναι μεγάλη μορφή. Φωτογραφία και μοντάζ εκμεταλλεύονται επαρκώς τις λιγοστές αβάντες που παρέχει το location και η παραγωγή, με το παιχνίδι να χάνεται εντελώς έξω από της... φυλακής τα σίδερα. Ας ελπίσουμε να μην το δει ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ...

Celda 211 [2009] / για το CINEMaD & το mftm