Tuesday, August 10, 2010

Οι καλύτερες ταινίες της σεζόν 2009 - 2010

# 1. Αν δεν ήταν τόσο τρομακτικά αληθινό κι οδυνηρά σκληρό σε timing, θα είχε ήδη μετατραπεί σε ένα νέο είδος θρησκείας. ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ του Τζέισον Ράιτμαν. «Up in the Air» από άλλο point of view αυτό, με ανώμαλη προσγείωση σε κάθε μορφής κρίση, το φιλμ του Ράιτμαν σου δείχνει πόσο εύκολα χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, πόσο εγωιστικό είναι ν’ αεροβατείς, μεταφορικά και μη, με πόσα μπαγκάζια ψυχολογικά γίνεσαι επιβάτης αυτής της ζωής ή μη. Οι αναταράξεις του θα με συγκινούν πάντοτε.

# 2. ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ των Πιτ Ντόκτερ και Μπομπ Πίτερσον. Περισσότερο ταινία κι από όλες τις live action fiction της σεζόν μαζί, το «Up» της Pixar σου σύστηνε την πιο λυγμική πορεία που έχουμε δει εδώ και δεκαετίες για ένα κινηματογραφικό ζευγάρι σε λιγότερα από δέκα λεπτά, δίχως την παραμικρή λέξη ή διάλογο, κι ύστερα, παρέα μ’ έναν χήρο συνταξιούχο, ένα μικρό πρόσκοπο, το πουλί... Κέβιν κι ένα σκύλο που μιλούσε, σε ανέβαζε στα πιο τρελά υψόμετρα της παραμύθας που πρέπει να είναι το σινεμά.

# 3. ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ του Γιώργου Λάνθιμου. Το απόλυτο disconnect από το γνώριμο, φέτος, συμπτωματικά μιλούσε ελληνικά! Ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύουμε. Γιατί σινεμά μπορεί, τελικά, να λέγεται η επίκτητη απώλεια της όρασης, πάθηση ιδιαίτερα διαδεδομένη στον χώρο της ντόπιας κινηματογραφίας, βλέπε «σκάνδαλο» σύγκρισης μ’ εκείνη την παλαιότερη ταινία του Αρτούρο Ριπστάιν...

# 4. Ο ΚΥΝΗΓΟΣ του Χονγκ-Τζιν Να. Όλα τα συναισθήματα, όλη η ενέργεια, όλος ο τσαμπουκάς του σινεμά της Κορέας, η ασημαντότητα του ανθρώπινου είδους, ο παραλογισμός, η τραγωδία, η κάθαρση. Τα πάντα μέσα σε ένα σπινταρισμένο 24ωρο, σ’ ένα φιλμ - μάθημα αφήγησης, σκηνοθεσίας, μοντάζ, παραγωγής, που τόσο κοντόφθαλμα αγνόησε η ελληνική κριτική και δεν αξίωσαν να δουν περισσότεροι από χίλιοι θεατές στην Ελλαδάρα μας! Άνοιξε τα στραβά σου.

# 5. AVATAR του Τζέιμς Κάμερον. Τη χρονιά του «Τιτανικού», σε μια παρόμοια λίστα, βρέθηκα μπροστά σ’ ένα δίλημμα: να βάλω πρώτο το «Funny Games» του Χάνεκε ή την ταινία του Κάμερον; Έκανα το δεύτερο. Σήμερα, δεν θα επαναλάμβανα το ίδιο λάθος. Ίσως γιατί αυτού του τύπου οι ταινίες - φαινόμενα αντέχουν μονάχα στην εποχή τους, στις διαστάσεις της μεγάλης οθόνης όπου θα τις πρωτοδείς, με έναν ενθουσιασμό που μοιάζει με ξεπαρθένιασμα. Σέβομαι τη δουλειά, τους κόπους και τα οράματα του Κάμερον, βγήκα από το σινεμά παραπατώντας μετά το «Avatar», αλλά επειδή δεν είμαι σίγουρος για το αν όλη αυτή η εμπειρία θα μπορέσει να επαναληφθεί και στις επόμενες φορές που θα το δω, ο πλανήτης Παντόρα καταλαμβάνει την πέμπτη θέση...

# 6. ΠΡΟΦΗΤΗΣ του Ζακ Οντιάρ. Αν έχει τη θέληση, ακόμη και ο πιο ανίδεος σκατομαλάκας μπορεί να πάρει στα χέρια του την εξουσία. Το βλέπεις να συμβαίνει γύρω σου, το αισθάνεσαι να σε παραγκωνίζει, σκέφτεσαι πως είσαι τυχερός όταν δεν έχει βλέψεις πάνω σου ή δεν εκρήγνυται βίαια, όπως μέσα στο πλαίσιο μιας φυλακής, πάντα σε τέσσερις τοίχους, αλλά με τα τεράστια χάσματα που αφήνουν ανάμεσά τους τα κάγκελα. Πιθανότατα, η καλύτερη ταινία φυλακής ever.

# 7. ΔΙΨΑ του Τσαν-Γουκ Παρκ. Σα να μετακόμισε ο Μπουνιουέλ στην Κορέα, να έπαθε ψύχωση με το Wallpaper και να τον δάγκωσε βαμπίρ, που του μετέδωσε τον ιό του! Όσο πιο σύνθετος, τόσο λιγότερο αρεστός στους θαυμαστές της «τριλογίας της εκδίκησης», ο Τσαν-Γουκ Παρκ ανοίγεται σταδιακά προς μονοπάτια ασέβειας, με συναισθήματα σινεφιλίας παραληρηματικά, λες κι επιχειρεί να ξορκίσει από την ηθική μέχρι και τη φόρμα των εικόνων. Με την ίδια πλερέζα σαρκασμού για το τέλος.

# 8. ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ του Κουέντιν Ταραντίνο. Δεν αγαπώ τις πολεμικές ταινίες, δε δίνω μία για Παγκόσμιους Πολέμους και, υπό προϋποθέσεις, αναγνωρίζω το cult χάβαλο των b-movies. Λατρεύω, όμως, το σινεμά του Ταραντίνο, όλο αυτό το άλεσμα της αγάπης που κρύβει μέσα του ο ίδιος, πρώτα σαν θεατής, κι ύστερα σαν χορτασμένος δημιουργός που επανα-σερβίρει με τους δικούς του όρους... ότι κατεβάζει η όρεξή του! Και τι δεν θα δίναμε, αντί για τον Καστελάρι, να ήταν η... «Υπολοχαγός Νατάσσα»!

# 9. Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΞ του Γουές Άντερσον. Η εικονοποιία ήταν εκεί. Το ίδιο και τα καδραρίσματα, οι νευρώσεις και η πηγή τους, ο ρόλος της οικογένειας. Αντί για κανονικούς ήρωες, όμως, αυτή τη φορά ο Άντερσον χρησιμοποιούσε αλεπούδες - και άλλα stop motion animated ζώα του δάσους! Ήταν ένα είδος departure για τη φιλμογραφία, την ίδια του τη ζωή; Futura bold, τέλος. Καλώς ήλθες, Helvetica bold - ότι κι αν σημαίνει αυτό για τη σχέση μας...

# 10. ΣΤΡΕΛΛΑ του Πάνου Χ. Κούτρα. Είχε μέσα της όλα τα στερεότυπα και τις «κορώνες» που θα μπορούσαν να του καταστρέψουν την ταινία. Αλλά, για πρώτη φορά, ουσιαστικά, ο Κούτρας ακούμπησε με ευγένεια, καθαρότητα και μια πιο θαρραλέα σιγουριά πάνω στην ιστορία και τους χαρακτήρες του, από την τραβηγμένη από τα μαλλιά αρχή ως το φοβισμένα αβέβαιο happy end του. Τους έδωσε, έμαθε και πήρε. Απόλυτο respect στο πιο κινηματογραφικό πρόσωπο της χρονιάς, τη Μίνα Ορφανού.

6 Comments:

Blogger cinemad said...

Και, παραδοσιακά, η λίστα με τα... σκατά της σεζόν, όπως παρουσιάστηκε στο τηλεοπτικό CINEMaD:

# 10. «The Hurt Locker» της Κάθριν Μπίγκελοου. Κάνει το «Σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» να μοιάζει με δίκαιο Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

# 9. «Ανίκητος» του Κλιντ Ίστγουντ. Μήπως θα έπρεπε να κάνω και το σταυρό μου που ο Μαντέλα δεν αγάπησε τόσο και τη ρυθμική γυμναστική;

# 8. «Ο Δρόμος» του Τζον Χίλκοουτ. Στο μέλλον, λέει, θα τρώμε και τις σάρκες μας; Εγώ το έκανα για να περάσει το δίωρο.

# 7. «Συνοδός Πολυτελείας» του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Έβαλε η μεγαλοπουτάνα της φούσκας ένα αληθινό call girl να περιφέρεται χωρίς σενάριο και σκιάχτηκε κι η Φόντα και το «Klute»...

# 6. «Το Κουτί» του Ρίτσαρντ Κέλι. Το άνοιγες και έκαιγες ολοκληρωτικά τις όμορφες αναμνήσεις από τον δημιουργό του «Donnie Darko».

# 5. «Ένας Σοβαρός Άνθρωπος» των αδελφών Κοέν. Όσοι δεν τους είχανε πάρει χαμπάρι με το «Μπάρτον Φινκ», ελπίζω να κατάλαβαν τι θα πει «κακό ανέκδοτο» με αυτό...

# 4. «Αντίχριστος» του Λαρς Φον Τρίερ. Σαν αυτοϊκανοποίηση με αλυσοπρίονο.

# 3. «Μεταφυσική Δραστηριότητα» του Όρεν Πέλι. Όποιος τσίριξε από τρόμο με δαύτο, δεν έχει δει εμένα να σιδερώνω πουκάμισο!

# 2. «Στα Όρια του Ελέγχου» του Τζιμ Τζάρμους. Ήθελε ο άνθρωπος να πάει διακοπές στην Ισπανία, όλα πληρωμένα. Ποιος είμαι εγώ που θα του το στερούσα;

# 1. Η απόλυτη ιεροσυλία, και για το φιλμ στο οποίο βασίστηκε, αλλά και για το είδος στο οποίο ανήκει. «Εννέα» του Ρομπ Μάρσαλ. Ο «Καλιγούλας» των μιούζικαλ, είπα μόλις τέλειωσε. Από τις πλέον προφητικές μου ατάκες, τελικά...

4:00 PM  
Blogger BURTONITE said...

Τα έχω βάλει κι εγώ με σχόλια στο blog μου, αλλά τα πετάω κι εδώ (άνευ σχολίου):

ΤΟΡ-10:

1. ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
2. AVATAR
3. ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ
4. ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
5. ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ
6. Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΞ
7. Ο ΚΥΝΗΓΟΣ
8. TOY STORY 3
9. ΔΙΨΑ
10. ΣΗΚΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΤΑ ΣΚΑΤΑ:

1. ΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
2. ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ
3. ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
4. ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ
5. Σχεδόν ο,τι ελληνικό (εμπορικό) βγήκε φέτος (NHSOS, ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ, I LOVE ΚΑΡΔΙΤΣΑ, κλπ)
6. ΥΠΟΨΙΑ
7. ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
8. ΕΝΝΕΑ
9. ΤΟ ΚΟΥΤΙ
10. ΑΝΙΚΗΤΟΣ

ΥΓ. Κάποτε στο forum είχες πεί οτι είμαι ο χαμένος δίδυμος αδερφός σου... Τυχαίο; Δε νομίζω!
ΥΓ2. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν βρέθηκε το "Precious" στα δικά σου σκατά...

4:46 PM  
Blogger Hellboy said...

Διαφωνώντας για το #7 της πρώτης λίστας και τα #8,#10 της δεύτερης αναρωτιέμαι και γω για την έλλειψη του Precious στην πρώτη τριάδα τουλάχιστον της 2ης λίστας.

11:52 AM  
Blogger Philip Winter said...

Οι 10 πιο αγαπημενες:
1.Das weisse Band - Eine deutsche Kindergeschichte (Michael Haneke) 5/5
2.Toy Story 3 (Lee Unkrich) 4.5/5
3.The Time That Remains (Elia Suleiman) 4/5
4.Moon (Duncan Jones) 4/5
5.Κυνόδοντας (Γιώργος Λάνθιμος) 4/5
6.Mary and Max (Adam Elliot) 4/5
7.Un prophete (Jacques Audiard) 4/5
8.Inception (Christopher Nolan) 4/5
9.Fantastic Mr. Fox (Wes Anderson) 4/5
10.The Ghost Writer (Roman Polanski) 3.5/5

Οι χειροτερες:
1.Avatar (James Cameron) 0.5/5
2.Inglorious Basterds (Quentin Tarantino) 0.5/5
3.The Box (Richard Kelly) 1/5
4.Precious: Based on the Novel Push by Sapphire (Lee Daniels) 1/5
5.Antichrist (Lars von Trier) 1/5
6.The Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans (Werner Herzog) 2/5
7.The Road (John Hillcoat) 2/5
8.A Single Man (Tom Ford) 2/5
9.Nine (Rob Marsall) 2/5
10.A Serious Man (Joel & Ethan Koen) 2/5

5:56 PM  
Blogger Dimitra said...

φιλε cinemad γεια σου! χαιρομαι παρα πολυ για την ανακαλυψη της ημερας που ηταν το μπλογκ σου!
μ αρεσει πολυ ο τροπος που τα λες, λατρεψα "τα σκατα της σεζον" και συνεχιζουμε!

διαφωνω με "thirst" γιατι απλά το λάτρεψα και είδα κατι πολυ όμορφο σ' αυτη τη διαφορετικη ιστορια βρικολακων!

παρακολουθω με ευλαβεια! ;)

8:10 PM  
Blogger cinemad said...

Θερμά ευχαριστώ!

2:17 PM  

Post a Comment

<< Home