Friday, December 15, 2006

Οι Ζωές των Άλλων [3/5]

Στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984, ο υπουργός Πολιτισμού κάνει τα πάντα για να κατακτήσει μια διάσημη ηθοποιό του θεάτρου, δυστυχώς για εκείνον, παντρεμένη με συγγραφέα που περνά κρίση έμπνευσης. Ο υπουργός διατάσσει να παρακολουθείται διαρκώς το ζευγάρι, ελπίζοντας να βρεθεί κάτι πολιτικά «επιλήψιμο» κατά του συζύγου. Καθώς μπαίνει βαθιά μέσα στη ζωή τους, ένας πράκτορας της Στάζι θα αισθανθεί πως η ηθική μπορεί να είναι ισχυρότερη του καθήκοντος. Το νέο «θαύμα» του γερμανικού σινεμά, ντεμπούτο του Φλόριαν Χένκελ Φον Ντονερσμάρκ, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστή ένα καθεστώς το οποίο διατηρούσε την αίγλη και την ισχύ του πατώντας σε 200.000 πληροφοριοδότες που κατέγραφαν μέρα νύχτα το παραμικρό από τη ζωή των «άλλων», μέσα κι έξω από τους τέσσερις τοίχους της καθημερινότητάς τους. Το ατού του φιλμ εντοπίζεται ευθύς αμέσως στο εξαιρετικό στόρι, υπηρετείται άψογα από τους βασικούς ερμηνευτές του (με τον Ούρλιχ Μιούχε να σε σαστίζει με την εσωτερικότητα του βλέμματός του), αλλά η σκηνοθεσία δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ένα αληθινά κλειστοφοβικό αίσθημα και περιορίζεται σε μια στυλιστική απογύμνωση και την ταιριαστή στην ιστορική περίοδο ψυχρότητα της εικόνας. Η ευκολία της δραματουργικής κορύφωσης θα αγγίξει το mainstream κοινό, αλλά με αυτά τα συστατικά, προσωπικά, θα ήλπιζα σε έναν μεγαλύτερης έντασης... ψυχοβγάλτη.

Das Leben der Anderen [2006] / για την Athens Voice

3 Comments:

Blogger Arthour said...

Η ταινία έχει καλά σχεδιασμένη την επιδίωξη να προωθήσει τον αντικομμουνισμό, τη σπίλωση στον υπαρκτό σοσιαλισμό, να συκοφαντήσει τα επιτεύγματά του στα ζητήματα της Παιδείας και του πολιτισμού και θέλει να ταυτίσει το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Την ίδια ώρα ταινίες και ντοκιμαντέρ για το Γκουαντάναμο, τη δράση της CIA, για τα εγκλήματα των Αμερικανών στο Ιράκ, την Παλαιστίνη κ.α. "τρώνε πόρτα" ή εξαφανίζονται από τις αίθουσες.

5:47 PM  
Blogger Dion.M. said...

Η ανταπόκριση του κοινού, και το γεγονός ότι επί πολλές εβδομάδες, παιζόταν το έργο σε μιά μόνο αίθουσα, είναι η καλύτερη απάντηση, στο προηγούμενο σχόλιο.

Το ηθικό μήνυμα του έργου είναι το κύριο και όχι το πολιτικό αλλά...

Δεν υπάρχει πιο τυφλός από αυτόν που δεν θέλει να δεί, ούτε πιο κωφός από αυτόν που δεν θέλει να ακούσει.

6:03 PM  
Blogger Unknown said...

Ειναι μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δεί. Συμφωνώ, η ταινία δεν είναι αντικομουνιστική. Αποτυπώνει τη πραγματικότητα του ψυχρού πολέμου όπως διαμορφώθηκε στην Λ.Δ.Γ. που σε άλλους μπορεί να αρέσει και σε άλλους όχι.

2:37 PM  

Post a Comment

<< Home