Ώρες Κοινής Ησυχίας [3/5]

Στο ελληνικό σινεμά, όταν μια ιστορία δεν αντέχει για να κρατήσει μια ολόκληρη ταινία, η εύκολη λύση είναι το σεναριακό... μπουρδούκλωμα «σπονδυλωτών» καταστάσεων με ένα τσούρμο χαρακτήρες που βασανίζουν τη δική τους και τη δική μας ύπαρξη. Στην ταινία της Κατερίνας Ευαγγελάκου, ευτυχώς, δεν παρατηρήθηκε το γνωστό φαινόμενο, καθώς η σκηνοθέτιδα μαζί με τον σεναριογράφο Νίκο Παναγιωτόπουλο έχουν αξιοποιήσει στέρεα κάθε ήρωα - πρόσωπο μιας τυπικής αθηναϊκής γειτονιάς, για να στήσουν ένα ειλικρινές ψηφιδωτό της ζωής στην πόλη, μέσα σε μια και μόνο βραδιά. Και, πάνω απ’ όλα, χωρίς να συντηρούν ένα μίζερο συναίσθημα για το ανθρώπινο υλικό τους και την καθημερινότητά μας. Στα θετικά οι λειτουργικές ανατροπές στην πλοκή, το σύνολο του καστ, η μετρημένη χρήση της μουσικής και ένας επαγγελματισμός που φαίνεται σε κάθε επίπεδο. Απογείωση, όμως, δεν υφίσταται, ίσως γιατί τα τετραγωνικά της ιδιωτικής μας ζωής δεν κρύβουν μια κάποια ιδιαίτερη κινηματογραφική μαγεία...

Ώρες Κοινής Ησυχίας [2006] / για την Athens Voice