Sunday, February 25, 2007

Το Κυνήγι της Ευτυχίας [3/5]

Η ευτυχία είναι σα τον κύβο του Ρούμπικ. Οι συνδυασμοί για να τη βρεις είναι αμέτρητοι και ο χρόνος που απαιτείται για να καταλήξεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα άγνωστος. Στα 1982 όλα αυτά, με άνεργο πατέρα ανήλικου παιδιού που επιλέγει να μεγαλώσει εκείνος όταν η μάνα ανοίγει την πόρτα γι’ άλλη Πολιτεία. Ακολουθεί ένα δραματικό «θρίλερ» καθημερινότητας που σηκώνει στους ώμους του με άνεση κι ικανότητα ερμηνευτική ο Γουίλ Σμιθ, ο οποίος έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι δεν είναι κανένας τυχαίος (αναζητήστε το «Dix Degrees of Separation» του 1993 και θα με θυμηθείτε). Το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» του σήμερα; Γιατί όχι;

The Pursuit of Happyness [2006] / για την Athens Voice

2 Comments:

Blogger Thodoris Liapatis said...

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ταινία προβάλει το 'αμερικάνικο όνειρο' ως ένα μοντέλο προς μίμηση για τους βιοπαλαιστές ανά τον κόσμο, καλώντας τους να μιμηθούν τον, εκατομμυριούχο πλέον, Chris Gardner. Ακόμα μια ταινιά πλέον προστίθεται στην προπαγάνδα του καπιταλισμού, στην προσπάθεια του να απαλύνει τις πληγές των μικροαστών και βιοπαλαιστών, θύματα του ίδιου του καπιταλισμού, και να τους δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι κάποτε οι σκληρές προσπάθειες τους θα ανταμειφθούν, αρκεί να δράξουν την ευκαιριά όποτε τους παρουσιαστεί (αν τους παρουσιαστεί).

cinenoxos.blogspot.com

9:35 PM  
Blogger cinemad said...

Κάπως ακραία η στάση σας. Γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε το αισιόδοξο ως «προπαγάνδα του καπιταλισμού»;

7:48 PM  

Post a Comment

<< Home