Αγάπη Είναι... [4/5]

Μπαίνεις στην αίθουσα με το φόβο του βρετανικά ρομαντικού στερεότυπου εξαιτίας της υπογραφής του σεναριογράφου των «Τέσσερις Γάμοι και μία Κηδεία» και «Notting Hill», Ρίτσαρντ Κέρτις. Τι να περιμένεις από ταινία που τιτλοφορείται «Αγάπη Είναι...»; Και ξαφνικά, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα από τα πιο συγκινητικά openings που είδες ποτέ στο σινεμά, με απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που αγκαλιάζουν με αγάπη τους δικούς τους στις αφίξεις του αεροδρομίου του Χίθροου. Είσαι ήδη ένα κουρέλι! Ξεκινάς την αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα στο κινηματογραφικό Λονδίνο, μέσα από πλήθος ερωτικών ιστοριών κάθε λογής χαρακτήρων. Μερικές δεν κολλάνε (ο ανέραστος Βρετανός που κάνει τρελά όργια στο Γουισκόνσιν εξαιτίας της προφοράς του!), κάποιες δεν έχουν καν happy end, ενώ άλλες καταντούν γλυκερές μέχρι αηδίας. Αλλά περνάς υπέροχα! Γελάς, θέλεις να πλαντάξεις στο κλάμα ή να ξεχυθείς στα μαγαζιά για ν’ αγοράσεις στολίδια για το δέντρο… Θεραπεύεται; Μάλλον όχι. Είναι το κλίμα των ημερών, σε συνδυασμό με την απόγνωσή σου να βρεις κάτι που θ’ αγαπήσεις, έστω και μέσα σε έναν κινηματογράφο. Στον αντίποδα του «Kill Bill» και του διαμελισμένου fun, λοιπόν, το «Αγάπη Είναι…» μοιάζει με τη μαγική συνταγή χώνεψης για κάθε πικραμένο. Και με συστατικά το βαρύ πυροβολικό του κινηματογραφικού θεάματος στη Μεγάλη Βρετανία σήμερα (από Χιού Γκραντ και Έμα Τόμσον, μέχρι Κίρα Νάιτλι και Ρόοουαν Άτκινσον), να είσαι σίγουρος ότι θα βγεις άλλος άνθρωπος. Κράτησε το ρεσιτάλ του Μπιλ Νάι στο ρόλο του γερασμένου rocker που κυνηγά το νούμερο ένα του singles chart με την τραγελαφική διασκευή του «Love is all around» και σου κλείνει το μάτι με σαρκασμό, και σκέψου πως αν αυτή η ταινία ήταν karaoke τώρα θα κρατούσες σόλο μικρόφωνο στο πιο αγαπησιάρικο φάλτσο της ζωής σου…

Love Actually [2003] / για την Athens Voice