Η Διάρρηξη [3/5]

Πολιτισμικές μετωπικές και υπαρξιακά προβλήματα. Όλα σε κατάσταση αιμορραγούσα, κυρίως εκ των έσω. Η μάνα από τη Βοσνία που δουλεύει ράφτρα για να μεγαλώσει μόνη το γιο της, έναν έφηβο σε σύγκρουση με τις μνήμες ενός πατέρα που γνώρισε περισσότερο σαν φωτογραφία. Ο πιτσιρικάς ως διαρρήκτης με ακροβατικές επιδόσεις χτυπά μέσα στη νύχτα πολυτελή γραφεία επιχειρήσεων στο King’s Cross, μεταξύ των οποίων κι εκείνο ενός αρχιτέκτονα που το στεφάνι του περνά από φάση καμπής, με επιπλέον μαράζι κόρης αυτιστικής από τον προηγούμενο γάμο της Σουηδής συζύγου. Θα μπορούσε να μοιάζει με φιάσκο ολκής, όμως, ο Άντονι Μινγκέλα (επίσης σεναριογράφος) καταφέρνει να στήσει ένα οικοδόμημα πολλαπλών layers με επίκεντρο το αλληγορικό νόημα της διάρρηξης. Διασταυρώνοντας τις διαπροσωπικές σχέσεις αυτής της πολυεθνικής χαρακτήρων σου βάζει ιδέες για το δικαίωμα της εισβολής μας στις ζωές των άλλων, ανατρέπει υποθέσεις γύρω από τους ρόλους θύτη ή θύματος και έχει με το μέρος του αρκετούς θαυμάσιους ηθοποιούς του καιρού μας (Τζουντ Λο, Ρόμπιν Ράιτ Πεν, Ζιλιέτ Μπινός), τους οποίους έχει καθοδηγήσει με μεθόδους γήινα απλές και όχι υστερικές. Κρίμα για τους δευτεραγωνιστές Ρέι Γουίνστον και Βέρα Φαρμίγκα που δε βρίσκουν ποτέ τον απαραίτητο χρόνο για το δικό τους ρεσιτάλ. Πέραν του στιλάτου ορατού παράγοντα σε όλα τα πόστα της παραγωγής, δώστε και μια κάποια προσοχή στο ambient μουσικό πάντρεμα του Γκαμπριέλ Γιαρέντ με τους Underworld, μιας και προσθέτει στοιχειωδώς στην κόντρα συναισθημάτων.

Breaking and Entering [2006] / για την Athens Voice