Sunday, February 25, 2007

Dreamgirls [2/5]

Άλλο ένα φημισμένο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ που μεταπηδά στη μεγάλη οθόνη, το «Dreamgirls» του Μπιλ Κόντον γίνεται ουσιαστικά ένα... μπαλάκι ειδών που δε βρίσκει τη θέση του μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, λόγος για τον οποίο του στέρησαν και τις υποψηφιότητες στις μεγάλες κατηγορίες των Όσκαρ φέτος. Προφανώς. Το φιλμ μπορεί να ειδωθεί ως μια «άτυπη» βιογραφία του φωνητικού τρίο των Supremes και του παραγωγού της θρυλικής Motown, Μπέρι Γκόρντι, και μ’ αυτή τη «ρετσινιά» παρουσιάζει ένα κάποιο ιστορικό ενδιαφέρον που, όμως, σε αποσπά από τον χαρακτηρισμό του μιούζικαλ. Επιπλέον, ο Κόντον θυμάται ν’ ακολουθήσει τους κώδικες του είδους κάπως αργά, με το τραγουδιστικό μέρος να απουσιάζει οριακά από τη δράση - πλοκή για μια ώρα και να τρέχει και να μην προλαβαίνει στο δεύτερο μισό, μπουκώνοντας ρυθμό και δραματουργία που, πλέον, παίζουν σε λάθος στροφές. Σαν εικόνα, η δουλειά είναι άψογη. Σαν περιεχόμενο, όμως, άψυχη. Κυρίως γιατί δεν ακουμπάει ποτέ σαν σχόλιο το χωροχρονικό πλαίσιο και αφήνει το καστ του στο έλεος, ν’ αναζητά τις στιγμές ενός σόλο που θα του επιτρέπει να λάμψει. Εκεί, το κραυγαλέο ταλέντο της Τζένιφερ Χάντσον και η επαγγελματική αυθάδεια του Έντι Μέρφι σηκώνουν το όλο εγχείρημα στα ύψη. Αλλά, το show δεν είναι δικό τους...

Dreamgirls [2006] / για την Athens Voice

0 Comments:

Post a Comment

<< Home