Άλιεν Εναντίον Κυνηγού [1/5]

Ήταν κόμικ και video game, ατυχώς ήρθε η ώρα να δούμε και την ταινία... Εδώ έβαλαν τον Τζέισον να αναμετρηθεί με τον Φρέντι, δεν θα έβγαζαν και το «Άλιεν Εναντίον Κυνηγού»; Με πίκρα τα λέω όλα αυτά, γιατί τη σειρά των φιλμ με ήρωες τη Ρίπλεϊ και τα τερατάκια με το... διπλοσάγωνο την είχα αγαπήσει από τα μαθητικά μου χρόνια (μερίδα αναγνωστών εξασκείται σε μαθηματικές πράξεις). Και ομολογουμένως οι προγενέστερες ταινίες υπήρξαν όχι μόνο περισσότερο ποιοτικές αλλά ΚΑΙ θεοσκότεινες ΚΑΙ αιματηρές ΚΑΙ βίαιες. Σε αντίθεση με τούτο το πράγμα που μοιάζει περισσότερο με ταμειακή μηχανή (μην το κακοχαρακτηρίσω ως «αρπαχτή»), συνδυάζοντας άλλο ένα κερδοφόρο franchise από το είδος του φανταστικού και το στούντιο της Fox, το άλλο εξωγήινο τερατάκι από τους «Κυνηγούς» (όχι του Αγγελόπουλου) με το καμουφλάζ που τους κάνει αόρατους και το χαριτωμένο χόμπι να κρατούν τρόπαια από τα θύματά τους. Το σενάριο μας πηγαίνει στην Ανταρκτική και σε θαμμένη αρχαία πυραμίδα - παγίδα των Άλιεν για τα πλέον ανόητα δείγματα του ανθρώπινου είδους, μέχρι τη στιγμή που σκάνε μύτη οι Κυνηγοί και... αρχίζουν τα «χορευτικά»! Εκεί που θα έπρεπε να σου τρέχουν τα σάλια με καυστικό εξωγήινο οξύ και οι σφαγές να δίνουν και να παίρνουν, γίνεσαι μάρτυρας θεάματος κατάλληλου από δεκατριών (στην Αμερική) και μένεις με την όρεξη. Μονάχα παρόμοιες ηλικίες θα το απολαύσουν το φιλμ, κάνοντας πλάκα με το μπουνίδι και κάποια ψηφιακά εφέ. Τι να πω; Εγώ στην ηλικία τους είχα περισσότερες απαιτήσεις. Και τα σινεμά δεν ευωδίαζαν (sic) υπνωτιστικά από το φρέσκο ποπ-κορν...

AVP [2004] / για την Athens Voice