Tuesday, May 01, 2007

Το Νεκρό Κορίτσι [3/5]

Χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό ή ένα φιλμ που θα θυμόμαστε για χρόνια, το «Νεκρό Κορίτσι» της Κάρεν Μονκριέφ αποτελεί κλασική απόδειξη στον κανόνα που λέει πως όταν υπάρχει το ταλέντο και τα κότσια, όλοι οι συντελεστές δίνουν ότι μπορούν από τα προσωπικά τους αποθέματα για να λάμψουν - ή το σόλο τους ή όλο το εγχείρημα. Στην προκειμένη, έχουμε μια πρώην ηθοποιό η οποία πέρασε και μέχρι την τηλεοπτική σαπουνόπερα (μιλάμε για ακρότητες αλά «Santa Barbara» και βάλε!), για να παρουσιάζει σήμερα την εικόνα της σεναριογράφου και σκηνοθέτιδας ενός αρτιότατου δεύτερου φιλμ μεγάλου μήκους, με αποστομωτικές ερμηνείες από καμιά ντουζίνα του καστ που δε φοβάται να τσαλακωθεί στο τεταρτάκι που τους αναλογεί σαν χαρακτήρες! Τόλμα να το πεις στην Ελλάδα αυτό...

Πρωτίστως, ευρηματική γραφή. Ένα πτώμα βρίσκεται εγκαταλελειμμένο σ’ ένα χωράφι. Μια καταπιεσμένη γεροντοκόρη το βρίσκει και το αναφέρει στην αστυνομία, πράξη που τη φέρνει σε σύγκρουση με τη σχεδόν κατάκοιτη μάνα της. Θα προσπαθήσει ν’ αποδράσει. Να νιώσει την ελευθερία. Να γίνει γυναίκα. Στάση πρώτη. Ένας άγνωστος άνδρας της υπόσχεται τη φυγή, ενώ ταυτόχρονα εκείνη δηλώνει μια έφεση προς την κακοποίηση. Στάση δεύτερη. Η αδελφή μιας εξαφανισμένης εδώ και 15 χρόνια κοπέλας πιστεύει πως αναγνωρίζει το πτώμα και συγκρούεται με τη δική της οικογένεια, έχοντας μεγαλώσει σαν αποπαίδι ενός μόνιμου μνημόσυνου. Στάση τρίτη. Η σύζυγος ενός serial killer ανακαλύπτει το μυστικό του άντρα της αλλά δεν ξέρει τι φοβάται περισσότερο: τη μοναξιά ή την αλήθεια; Στάση τέταρτη. Η πραγματική μητέρα του νεκρού κοριτσιού αποπειράται να συμπληρώσει τα κενά από μια ζωή που έφερε στον κόσμο μα δε χάρηκε ποτέ. Τελευταία στάση, ο θάνατος.

Βασισμένη πάνω σε έναν σπονδυλωτής αφήγησης σεναριακό σκελετό που τσακίζει κόκαλα, η Μονκριέφ ρίχνει τον καθρέφτη στα πολλαπλά είδωλα της αμερικανικής suburbia και τους ζητά να κοιτάξουν βαθιά μέσα στη ντροπή και την αθλιότητά τους, σχεδιάζοντας χαρακτήρες ψυχολογικής αναπηρίας σε κατάσταση αναμονής για τη μετάβαση σε κάτι πιο ελπιδοφόρο. Κάπως σχηματικά και προβλέψιμα όλα αυτά, όμως, το να πετύχεις το συνδυασμό, να αρθρώσεις ενιαία ιστορία και να καθηλώσεις υπογράφοντας τυπικό «εργάκι» ανεξάρτητης φουρνιάς, τι διάολο, θέλει κάποιον επαγγελματία «συντονιστή» από κάτω. Και, στην επιφάνεια, ερμηνείες αληθινές, που να σε κάνουν να τρέμεις αντιμετωπίζοντας τους ήρωές τους στα μάτια και την ψυχή ακόμη. Οι Τόνι Κολέτ, Ρόουζ Μπέρνι, Μαίρη Στίνμπερτζεν, Μαίρη Μπεθ Χάρτ, Νικ Σίαρσι, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Κέρι Γουόσινγκτον και Μπρίτανι Μέρφι είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστές που δίνουν βασικό λόγο ύπαρξης στο φιλμ και παραδίδουν μαθήματα υποκριτικής, έστω και σε στιγμές που η τραγωδία σε τραβάει από το αυτί είτε για να δακρύσεις είτε για να σε σοκάρει.

Με λίγα λόγια, ένα από αυτά τα μικρά, σπάνια ευρήματα που με τόση άνεση παράγει το ανεξάρτητο κύκλωμα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο, σχεδόν σωρηδόν, σε βαθμό να μην τα παίρνεις και χαμπάρι. Κάντε τη σύγκριση με τα «μεγάλα» τα δικά μας και αναλογιστείτε σοβαρά: ποιο είναι το «ψοφίμι» της υπόθεσης;

The Dead Girl [2006] / για το περιοδικό SOUL

0 Comments:

Post a Comment

<< Home