Sky Captain: Ο Κόσμος του Αύριο [3/5]

Υπάρχει κάτι εκκεντρικά παράδοξο στην περίπτωση του «Sky Captain: Ο Κόσμος του Αύριο». Πρόκειται μεν για ένα τεχνολογικό επίτευγμα, όμως, αισθητικά είναι ολότελα ρετρό! Κι αυτή η νοσταλγία, που μάλλον στοίχειωσε τους υπολογιστές οι οποίοι επεξεργάστηκαν το φιλμ, δε μπορεί να απογειώσει το αποτέλεσμα ως κατασκεύασμα ανθρώπου... Το στόρι θέλει τη Νέα Υόρκη του ’39 να βρίσκεται στο έλεος επίθεσης ιπτάμενων ρομπότ που αντλούν τα ενεργειακά αποθέματα της πόλης με άγνωστο αλλά προφανώς σατανικό σκοπό. Ο καταφερτζής πιλότος Τζο, η αγαπημένη του ρεπόρτερ Πόλι και ουκ ολίγοι χαρακτήρες που σε κάνουν να θυμάσαι από κόμικς μέχρι και τον Τζέιμς Μποντ, θα μπουν στο χορό καταδιώκοντας τον κακό - άνθρωπο φάντασμα με το πρόσωπο του Λόρενς Ολίβιε (!). Ηθοποιοί που προσπαθούν να δώσουν αληθοφάνεια και φυσικότητα μέσα σε ένα αποκλειστικά ψηφιακό σύμπαν εικόνων, βυθίζονται σε μια πληθώρα ποπ αναφορών τρισδιάστατα ευλαβικών. Σεκάνς ολόκληρες από ταινίες του παρελθόντος (όπως ο «Κινγκ Κονγκ» ή ο «Χαμένος Ορίζοντας») κοπιάρονται με πένθιμο ναρκισσισμό, η αρχιτεκτονική του «Metropolis» και το κιαροσκούρο των Γερμανών εξπρεσιονιστών δίνουν το στίγμα του ντεκόρ και οτιδήποτε προπαγανδιστικό σε graphic design, από σοσιαλιστική avant-garde μέχρι το χακί της προπολεμικής Αμερικής, υπογραμμίζει την αισθητική. Το μάτι δεν κουράζεται να παρατηρεί τις λεπτομέρειες καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας (πολύ βασικό υπέρ, με όλο αυτό τον καταιγισμό οπτικών εφέ), αλλά οι χαρακτήρες και η δράση υστερούν, ενώ τα σημεία αναφοράς μάλλον δε θα γίνουν αναγνωρίσιμα από το νεανικό κοινό. Ο Τζουντ Λο, η Γκουίνεθ Πάλτροου και το καστ των β΄ ρόλων αθωώνονται από κάθε κατηγορία, αφού αναγκάστηκαν να παίξουν δίχως τη βοήθεια οτιδήποτε ρεαλιστικού και αποτελούν εγγύηση για να φέρουν τον κόσμο στα ταμεία. Το ελπίζω. Αν και είχα μεγαλύτερες φιλοδοξίες από ένα project τόσο extravagant…

Sky Captain and the World of Tomorrow [2004] / για την Athens Voice