Thursday, September 07, 2006

Superman: Η Επιστροφή [4/5]

Για μερικούς θεατές θα είναι συγκινητικό. Ν’ ακούς το μουσικό θέμα του Τζον Γουίλιαμς από την ταινία του 1978 και τους τίτλους αρχής, σχεδόν ίδιους, να διασχίζουν την οθόνη. Μπορεί η απουσία του Κρίστοφερ Ριβ (από την οθόνη κι απ’ τη ζωή) να στοιχίζει λίγο, όμως, η ανατριχίλα ή το βούρκωμα θα έρθουν και πάλι. Γιατί το «Superman: Η Επιστροφή» είναι ένα έργο αγάπης, με ζεστασιά μέσα του και μια μεγαλοσύνη στις εικόνες που απαιτούν το σεβασμό.

Τραυματικό project της Warner από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, με άπειρα σενάρια και σκηνοθέτες να παίρνουν πόδι και τις δαπάνες να ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια δολάρια για ένα φιλμ... φάντασμα, τούτος ο «Superman» αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά μονάχα όταν ο Μπράιαν Σίνγκερ αποφασίζει να πάρει το μεγάλο ρίσκο και να εγκαταλείψει το franchise των «X-Men» για χάρη του δειλού διοπτροφόρου με τη διπλή ταυτότητα. Σβήνοντας από το χάρτη τα σίκουελ της ταινίας του ’78, η πλοκή συνεχίζεται με την επιστροφή του απογοητευμένου, ορφανού ήρωα που ποτέ δε βρήκε την πατρική φιγούρα την οποία αναζητούσε στο διάστημα. Από νωρίς καταλαβαίνεις πως ο Σίνγκερ δεν είχε στο μυαλό του ένα απλό pop-corn movie που θα ενθουσίαζε τους φαν του φανταστικού και των κόμικ με αδιάκοπες σκηνές δράσης. Ο δικός του Σούπερμαν είναι ένας ήρωας που αναζητά να βρει την άκρη με τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι ένας ήρωας για ψυχανάλυση!

Υπάρχουν δύο τρόποι να ερμηνεύσει κανείς την αληθινή διάσταση του «προβλήματος»: ο χριστιανικός και ο... γονικός. Με μια πρώτη και αυτονόητη ματιά, τα σύμβολα θυμίζουν τον Ιησού που κατέβηκε στη Γη για να μας σώσει από τα αμαρτήματά μας, ένα Υπέρτατο Ον το οποίο παλεύει εσωτερικά με την «ανθρώπινη» υπόστασή του και τις εντολές που φέρει στη συνείδησή του σαν κληρονομιά από τον πατέρα του. Υπάρχουν στιγμές που αυτή η θρησκευτική διάσταση που δίνει ο Σίνγκερ στον Σούπερμαν σε κάνει να τρέξεις στο μπαρ του κινηματογράφου και να ρωτήσεις αν πουλάνε κεριά! Αν πιστεύεις σε βαθμό παροξυσμού... Προσωπικά, αυτή η ερμηνεία δεν λειτούργησε τόσο μέσα μου. Θα προτιμήσω εκείνη της έλλειψης του πατέρα - προστάτη, που στοιχειώνει κάθε διάσταση του ήρωα. Ο Θεός στην ταινία του Σίνγκερ δεν είναι μια ιδέα δίχως ύλη, δεν είναι κάτι έμφυτο και ασαφές. ‘Έχει όψη και φωνή (μέσα από τα παλιά «βίντεο» μηνύματα του Μάρλον Μπράντο), εμπνέει αγάπη και είναι η καθοδήγηση που χρειάζεται ο Σούπερμαν για να επιβιώσει στον κόσμο μας. Ο Θεός του είναι απλά... ένας πατέρας. Πέρα από αυτό το δεσμό, ο Κλαρκ Κεντ / Σούπερμαν είναι ένας αγνωστικιστής ήρωας που όταν η ανάγκη τον καλεί, σώζει ζωές, την ανθρωπότητα ή το μοναδικό άνθρωπο που αγαπά σε τούτο τον πλανήτη, τη Λόις. Η οποία εδώ είναι μητέρα! Και το καμπανάκι του απόντος γονικού ρόλου - προτύπου ηχεί σε βαθμό που ξεκουφαίνει, υποστηρίζοντας τη σημασία αυτής της ερμηνείας ως πιο κοντινής στην πραγματικότητα. Όσοι θέλουν να το παίζουν περισσότερο προβοκάτορες και «αποκρυπτογράφοι» του αλληγορικού, ας πάνε με το σταυρό στο χέρι...

Μοναδική αδυναμία της ταινίας, που δεν της επιτρέπει την ολοκληρωτική απογείωση, είναι η προσήλωση του Σίνγκερ στο πρόσωπο του Σούπερμαν, υποβιβάζοντας το αντίβαρο του κακού χαρακτήρα του Λεξ Λούθορ σε μια εξυπνακίστικη καρικατούρα που ενίοτε πετάει χαρισματικά τσιτάτα. Ναι, σε μια τέτοια ταινία πρέπει να υπάρχει και ένας κανονικός, σοβαρός αντίπαλος, πλην της πολυθρόνας του ψυχαναλυτή... Επιπλέον, η διάρκεια των 154 λεπτών μάλλον κομπιάζει για θεατές που θα μπουν (λανθασμένα) να κάνουν χαβαλέ, γι’ αυτό όσοι περιμένουν να δουν τσίρκο εφέ ας προτιμήσουν κάποιο fun park. Οι υπόλοιποι θα βρείτε το φως σας με ένα από τα σημαντικότερα και πιο ενήλικα φιλμ που έγιναν ποτέ για ήρωα κόμικ. Τα χαρτομάντιλα επιβάλλονται!

Superman Returns [2006] / για την Athens Voice

12 Comments:

Blogger dark tyler said...

Το φοβόμουν και το είδα με βαριεστημάρα, αλλά ο Σίνγκερ με τιμώρησε γιατί τόλμησα να τον αμφισβητήσω! Στην ταινία είδα τους προβληματισμούς των Χ-Men του ίδιου, αλλά επιπλέον είδα κι ένα ψυχολογικό προφίλ όμοιο του οποίου δε θα μπορούσαν ποτέ να έχουν οι υπέροχες μεν, overpopulated δε, ταινίες με τους μεταλλαγμένους. Σχεδόν έκλαψα όταν την ταινία έκλεισαν τα λόγια του Τζορ-Ελ, αλλά τώρα από το στόμα του γιου του. Σκηνές δράσης όπως αυτή η ιδιοφυής με τη μακέτα ή η αποθεωτική με την πτώση του αεροπλάνου ή ακόμα η επική του φινάλε με την πτώση στο έδαφος, με είχαν να χειροκροτάω σα μικρό παιδί ή να χαζεύω με το στόμα να κρέμεται.

Πιστεύω πως οι δύο ερμηνείες που προσφέρεις για την ταινία δεν συγκρούονται, απαραιτήτως, το σενάριο είναι αρκετά περίτεχνο που τις συνδυάζει, όπως το βλέπω εγώ.

Στο τοπ-10 μου για την σεζόν που έφυγε (το μετράω γιατί στον υπόλοιπο κόσμο έχει βγει εδώ και δυο μήνες... αλλιώς του χρόνου ;) )

7:42 PM  
Blogger cinemad said...

Μελαγχολικό αγόρι... :-Ρ

Εν τω μεταξύ, τους το λες: παιδιά, δεν είναι για pop-corn χάβαλο η ταινία, δεν έχει καμιά τρελή δράση. Και τα κτήνη αδιαφορούν και πάνε. Κι ύστερα το αποκαλούν «βαρετό»!

Θέλω να δω την ημέρα που οι κριτικοί θα πάρουν τις μολότοφ!

Υ.Γ. By the way, δε μαζεύεις κανά «Lost» season 3 να βλέπουμε ανά μερικές βδομάδες (γιατί ανά επταήμερο είναι λίγο ψυχοφθόρο);

11:16 AM  
Blogger dark tyler said...

Διάβασα το κειμενάκι-ντροπή του Δανίκα στον Ταχυδρόμο και δεν πίστευα οτι κάποιος άνθρωπος δεν του το επέστρεψε επί τόπου, να του πει "Πάρτο πίσω αγοράκι μου, γράψε κάτι με την παραμικρή ουσία, και μετά φέρτο να τα ξαναπούμε". Εκτός τόπου και χρόνου, τίποτα. Όπως και η πλειοψηφία δηλαδή. Όλο για "εφέ" και για "αμερικανιές" διάβαζα. Βαθιά ανάγνωση της ταινίας δηλαδή, όχι αηδίες!

Anyway, και Lost διαθέτει το κατάστημα, και 24, και ό,τι θέλετε. Κανονίζεται το θέμα...

3:32 PM  
Blogger MD1032 said...

Πέστα ρε Ηλία...
Btw lost s3 ακόμα δεν έχει ξεκινήσει, τι σκατά, πάθατε στέρηση?

5:11 PM  
Blogger Professor Sassaroli said...

Ομολογώ ότι πήγα στο σινεμά να δω το σούπερμαν με μια διάθεση για ποπ-κορν , εκρήξεις και γενικότερο «ντόρο».Άλλωστε ποτέ δεν είχα περισσότερες απαιτήσεις από τέτοιου είδους ταινίες.
Εντάξει σεβαστή η ματιά του σκηνοθέτη , ωραία μέχρις ενός σημείου οι όποιες ευαισθησίες του ήρωα αλλά η ταινία δεν την παλεύει καθόλου.
Έβλεπα επί τρεις ώρες σχεδόν, ένα σούπερμαν να πετάει στα σύννεφα ,να «χαλβαδιάζει» την παντοτινή του αγάπη Λοις Λειν και οι ώρες να περνάνε ερήμιν..
Ένας Κέβιν Σπέιση περιορισμένος σε έξυπνες ατάκες , ικανές όμως να δημιουργήσουν μια φιγούρα στα όρια του γελίου , της καρικατούρας.Ξαφνικά ο «κακός» φυτρώνει ένα νησί και μετά από 5 λεπτά ταινίας ο σούπερμαν το στέλνει στο διάστημα.Όλα αυτά γίνονται εν ριπή οφθαλμού και τόσο επιφανειακά σε μια ταινία 3 ωρών που υπάρχουν απλά επιδή έπρεπε κάτι να υπάρξει…
Χωρίς πολλά πολλά βγήκα από την αίθουσα με την εντύπωση ότι είδα στιγμιότυπα του σούπερμαν να πετάει στα ουράνια κυριολεκτικά και μεταφορικά, ταινία χωρίς λόγο κατά την ταπεινή μου άποψη.
Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες…όλοι μας έχουμε από μια…

10:46 AM  
Blogger cinemad said...

Ψιτ, Tyler, θα σας προτιμήσουμε... ;-)

Sorry, προτρέχω. 4 Οκτωβρίου, ΟΚ. Το anticipation είναι μεγάλο! (Αυτό το μουνί ο Γουόλτ πότε θα ψοφήσει;)

Καθηγητά, γι’ αυτό υπάρχουν οι κώλοι, θα συμφωνήσουμε σ’ αυτό. Έστω.

9:04 PM  
Blogger cinemad said...

Ουπς!!! Τον Μάικλ εννοούσα. Αλλά ας ψοφήσει και το κωλόπαιδο μαζί, μπας και ησυχάσουμε εντελώς...

9:06 PM  
Blogger dark tyler said...

Εγώ όσο υπάρχει ο artist formerly known as Henry Gale, θα παρακολουθώ!

11:42 AM  
Blogger Professor Sassaroli said...

Επειδή από ότι κατάλαβα ανήκετε και εσείς στο club των φανατικών με τις σειρές..
Μόλις τελείωσα και το 5ο κύκλο απο 24 και προ λίγων ημερών και τον δεύτερο κύκλο απο Lost.
Ντάξ..για τον Τζακ δεν θα πω και πολλά αφού είμαι κάτι παραπάνω από ένθερμος οπαδός του..Αν ακόμα δεν έχετε δεί το 5 κύκλο τότε Do It , Do it Now και από το 12 επεισόδιο και μετά θα πατάτε τα επεισόδια στο Bsplayer το ένα μετά το άλλο…
Ωραίος κύκλος..ε?
Τώρα όσον αφορά το Lost σόρρυ κιόλας αλλά με έχει κουράσει λίγο..και κάπου εδώ θα ήθελα την αποψή σας…
Συνεχίζετε να έχετε την διάθεση να δείτε Lost με την ίδια βουλιμία έπειτα από αυτό το τόσο πλαδαρό και για πολλά επεισόδια βαρετό 2ο κύκλο??

12:52 PM  
Blogger dark tyler said...

Αριστούργημα το 24, aimless -αλλά με τις στιγμές του- το Lost, στην περσινή σεζόν.

Shameless plug alert (sorry Ηλία!), εδώ για την περσινή πρεμιέρα του 24
http://darkustv.blogspot.com/2006/01/week-151-211-jack-is-back.html
κι εδώ για το φινάλε του Lost!
http://darkustv.blogspot.com/2006/05/season-finale-lost-s2.html

Aχέμ.

Το Snakes on a Plane πότε βγαίνει?

Νύχτες τι να δούμε? Περιμένω ποστ με προτάσεις, γιατί με το ξενέρωμα που είναι τα αριθμημένα και οι κρατήσεις, παρντόν, αλλά 3-4 προβολές and that's it για φέτος. Θα υπάρξει σχετικό ποστ ή συζητάμε όπου βρούμε? (as in, εδώ)

1:41 AM  
Blogger cinemad said...

21/9 τα φίδια, Tyler. Η κωμωδία της χρονιάς!

Δεν έχει post για Νύχτες Πρεμιέρας. Τελεία.

3:20 PM  
Blogger dark tyler said...

Τέλεια! Φίδια αντί Νυχτών? (μιας που ανοίγουν την ίδια μέρα) Το τέλειο αντίδοτο!...

4:00 PM  

Post a Comment

<< Home