Thursday, October 05, 2006

Thank You for Smoking [4/5]

Σε όποιο Θεό κι αν πιστεύεις, ο Νικ Νέιλορ μπορεί να σου... αλλάξει την πίστη. Όπλο του, ένα και μοναδικό: η γλώσσα του! «Ο Μάικλ Τζόρνταν παίζει μπάλα. Ο Τσάρλς Μάνσον σκοτώνει ανθρώπους. Εγώ μιλάω», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος για τον εαυτό του. Καταλάβες τώρα, εντάξει; Το επάγγελμα του Νικ Νέιλορ είναι να υπερασπίζεται τις καπνοβιομηχανίες ως εκπρόσωπος Τύπου οπουδήποτε χρειαστεί. Από λαϊκίστικα talk shows και πολιτικά debates μέχρι τα δικαστήρια, είναι ο άνθρωπος που πρέπει να πείσει με το λέγειν του πως η Αμερική υπερβάλλει μετατρέποντας το κάπνισμα σε θανάσιμο εχθρό. Είναι μια μορφή «πολέμου» που ο Τζέισον Ράιτμαν ειρωνεύεται με απίστευτη άνεση στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Πως τα καταφέρνει; Διαθέτει σενάριο που βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο! Σε καίει κανονικά. Σε βαθμό να μην τολμάς να του αντιμιλήσεις!

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Κρίστοφερ Μπάκλεϊ, το «Thank You for Smoking» παρακολουθεί τη ζωή του Νικ Νέιλορ, ως καταφερτζή πρώτου βαθμού σε επαγγελματικό επίπεδο, ως αποτυχημένου συζύγου και κατά συρροή γυναικά κι ως πατέρα που θέλει να διαιωνίσει τις ικανότητές του στο μικρό του γιο δίχως να του καταστρέψει τα παιδικά του χρόνια. Όλα αυτά μέσω ατακών που στα 92 λεπτά της ταινίας έχουν τσακίσει αντιρρησίες, άμαχους πληθυσμούς, γυναίκες και παιδιά! Χωρίς οίκτο. Από τη στιγμή που ο Νικ Νέιλορ ανοίγει το στόμα του, η δική σου η λαλιά έχει πάει περίπατο, το βαρόμετρο της συνείδησής σου σε σχέση με το τι θα πει «ανήθικο» τα χάνει και οι ριπές λέξεων που εκτοξεύονται κάνουν τρελό σεξ με το πνεύμα σου. Ειλικρινά, σπάνια έχουμε δει κωμωδία να υπηρετείται από ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο, με επιπλέον σημαντικές βολές σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Η σατιρική βαναυσότητα του φιλμ ξεχειλίζει με το «καλημέρα σας», όταν ο Νικ Νέιλορ βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα 15χρονο αγόρι, πρώην καπνιστή, που πεθαίνει από καρκίνο και σε κοιτά με θλίψη προφανώς εξαργυρωμένη μέσα από το τηλεοπτικό «κουτί». Οι απαντήσεις του ήρωά μας σου προκαλούν οργή. Και δυνατό γέλιο. Στο πρόσωπο του Άαρον Έκχαρτ βλέπεις το ιδανικό κάστινγκ, έναν «πωλητή» που μπορεί να σου πλασάρει διακοπές στην Κόλαση χωρίς επιστροφή, με αθώο, σχεδόν παιδικό χαμόγελο και ματιά που λαμπιρίζει εξουσία. Φαντάζομαι πως σε ένα φανταστικό σίκουελ, ο Νικ Νέιλορ θα γινόταν και Πρόεδρος των ΗΠΑ, αν του έλεγαν πως το αξίωμα αμείβεται καλύτερα... Κι αυτή η σκέψη μετατρέπει το «Thank You for Smoking» σε ταινία… τρόμου, όπου ο κακός μπορεί να σε εξοντώσει με μιά του φράση, εκτοπίζοντας κάθε ηθικό αντίβαρο.

Φαντάζομαι πως περιμένετε τον... σθεναρό αντίλογο. Ο Τζέισον Ράιτμαν είναι ένας Αμερικανός. Αυτό θα μπορούσε να τα λέει όλα (γέλια στο ακροατήριο, παρακαλώ)! Σαν σκηνοθέτης μοιάζει με τον τέλειο πολιτικάντη στον οποίο μόλις έδωσες τον τέλειο λόγο για την προεκλογική του συγκέντρωση, αλλά εκείνος τον ξεψειρίζει, αφαιρώντας οτιδήποτε θεωρεί πως αποτελεί ρίσκο για το «πολιτικώς ορθό» προφίλ του. Στην προσπάθειά του να ισορροπήσει πάνω σε ένα τόσο τολμηρό θέμα και να σου δώσει το δικαίωμα της επιλογής, ο Ράιτμαν αυτολογοκρίνεται. Η ελευθερία του δεν ξέρει τι θα πει κακοσμία από το τσιγάρο! Σχεδόν ποτέ δε θα δεις τους πρωταγωνιστές να καπνίζουν στο φιλμ! Κι ας οδύρεται ο Νικ Τέιλορ στους παραγωγούς του Χόλιγουντ πως ο σημερινός cool κινηματογραφικός ήρωας πρέπει να «καίει» δυό πακέτα την ημέρα... Στα βαθιά και έξω απ’ το χορό μαζί; Δε λέει, κύριος.

Thank You for Smoking [2006] / για την Athens Voice

0 Comments:

Post a Comment

<< Home