Friday, July 14, 2006

Σχεδόν Διάσημοι [3/5]

Ο Κάμερον Κρόου γεννήθηκε το 1957. Σε ηλικία 15 ετών άρχισε να γράφει μουσικά άρθρα για το περιοδικό Rolling Stone! To 1982, είδε το πρώτο του σενάριο να γίνεται ταινία («Fast Times at Ridgemont High») και στο τέλος της δεκαετίας σκηνοθέτησε ένα από τα πιο cult νεανικά φιλμ που είδαμε ποτέ, το «Πες το Όπως Θες», με την αξέχαστη σεκάνς της ερωτικής... «καντάδας» του Τζον Κιούζακ. Το 1992, με το «Singles», απόδωσε μοναδικά το μουσικό κλίμα της σκηνής του Σιάτλ, ως background ενός καλοστημένου σεναρίου χαρακτήρων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, «ξόρκιζε» το πέρασμά του στα 40, με το «Jerry Maguire», ταινία καθολικής επιτυχίας που του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου. Η ιστορία επαναλαμβάνεται φέτος, με ακόμη ένα αυτοβιογραφικό φιλμ που έτυχε εξαιρετικής αποδοχής από τους Αμερικανούς κριτικούς και απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες στα Όσκαρ, το «Σχεδόν Διάσημοι».

Ο 15χρονος Γουίλιαμ Μίλερ έρχεται σε επαφή με μια θρυλική φιγούρα του αμερικανικού underground, τον Λέστερ Μπανγκς, μέσω του οποίου γνωρίζει τα μέλη της - φανταστικής - τετραμελούς ροκ μπάντας των Stillwater. Ο Τζεφ Μπίμπι και ο Ράσελ Χάμοντ, τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος αντίστοιχα, διασκεδάζουν με τον εφηβικό ενθουσιασμό του πιτσιρικά, τον ξεναγούν στον κόσμο τους και του επιτρέπουν να τους ακολουθήσει on the road για ένα ρεπορτάζ του Rolling Stone. Μιλάμε για το 1973, ως περίοδο, και όσοι έζησαν έστω και στο ελάχιστο αυτό το «παραμύθι» ελευθεριότητας, μάλλον θα συγκινηθούν από την πιστότητα της κινηματογραφικής αναβίωσης και την ψυχή που έχει βάλει, κυριολεκτικά, ο Κρόου σε τούτο το project ζωής. Πάνω απ’ όλα, όμως, θα αισθανθείτε πως το θέμα του φιλμ δεν είναι και τόσο... rock, όσο ερωτικό! Το «Σχεδόν Διάσημοι» είναι μια ταινία για την πρώτη φορά που πληγωθήκαμε, για μια εποχή που τα παίρναμε όλα στα σοβαρά και τρώγαμε τα μούτρα μας, για τις παρέες που γίνονταν «δεύτερη οικογένεια» και γι’ αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πως χρειαζόμαστε: αγάπη, όπως έλεγαν και κάτι «σκαθάρια»...

Almost Famous [2000] / για το περιοδικό ΜΕΝ

0 Comments:

Post a Comment

<< Home