Bobby [2/5]

Υπάρχει ένα αξιόλογο εύρημα σε τούτο το ηρωικό μανιφέστο των Δημοκρατικών, το οποίο σκηνοθέτησε ο Εμίλιο Εστέβεζ (της «δηλωμένης» οικογενείας ψηφοφόρων των Πεν): ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι απέχει σχεδόν ολοκληρωτικά από το φιλμ, κι ας το έχει βαπτίσει ως το τιμώμενο πρόσωπο! Πέραν της αρχικής σύλληψης, που σε απομακρύνει άμεσα από το να δεις την ταινία ως βιογραφία, ο Εστέβεζ καταφέρνει να περάσει υπογείως και εμπνευσμένα το αλληγορικό μήνυμα της μη εξουσίας, της απουσίας ενός καθοδηγητή ο οποίος θα ενώσει την Αμερική σα μια πατρίδα και θα αποβάλλει από τους πολίτες της το αίσθημα του όποιου φόβου. Εννοώντας πως αυτό δεν αφορά μονάχα στα 1968...

Ξεχνώντας τον μυθικό... απόντα, το «Bobby» μπορεί να ειδωθεί σαν ένα μωσαϊκό εποχής και χαρακτήρων (ούτε λίγο ούτε πολύ, μιλάμε για 22 πρόσωπα!) που αναπολεί τα χρόνια της αμφισβήτησης και μιας Αμερικής περισσότερο ακτιβιστικής, κάνοντας διαρκώς παραλληλισμούς με επίκαιρα προβλήματα (από τους πολέμους της... εξωτερικής πολιτικής μέχρι την οικολογική απειλή και την εκμετάλλευση των παράνομων μεταναστών του Μεξικό) τα οποία δεν έχουν βρει επίλυση σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα. Ο σκοπός αγιάζει, προφανώς. Αλλά εδώ είναι σινεμά και όχι leaflet γεμάτο με προεκλογικές υποσχέσεις. Μέσα στο δίωρό τους, οι περισσότεροι από αυτό το ναρκισσιστικό ensemble καστ υπολειτουργούν ή ασφυκτιούν στην προσπάθειά τους ν’ αποκτήσουν στοιχειώδη οντότητα αλλά και να σχολιάσουν από τη δική τους ταξική προέλευση τα αίτια του αποπροσανατολισμού μιας ολόκληρης χώρας. Οι ρόλοι μετατρέπονται σε cameo - έρμαια που θυμίζουν τους επιβάτες του οποιουδήποτε «Airport» (για πόσους μπορεί να νοιαστεί το πλήρωμα καμπίνας, δηλαδή... εσύ;), αφήνοντας μονάχα το περιθώριο να αναμένουμε την προαναγγελθείσα (από την Ιστορία) καταστροφή του φινάλε δίχως κάποια συγκινησιακή συμμετοχή.

Οι φίλοι του ρετρό θα βιώσουν τη σχετική ανάταση, νύχια, μαλλιά και make-up φλερτάρουν ακόλαστα με το διαχρονικό camp και, αν το «Bobby» μιλούσε για το σήμερα, πιθανότατα να έκλεινε με κονσέρτο της Μπάρμπρα Στράιζαντ υπέρ του προεκλογικού οβολού της κυρίας Χίλαρι. Σε περίπτωση απόπειρας δολοφονίας της, δηλαδή, σας έχω έτοιμο το σενάριο!

Bobby [2006] / για το CINEMaD & το mftm