Thursday, November 02, 2006

Shortbus [5/5]

Σπάνια στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου είδαμε μια ταινία να παρακινεί το θεατή προς την αποδοχή μηνυμάτων ελευθεριότητας ή μιας στάσης ζωής που θα μπορούσε να «μετακομίσει» σε ρεαλιστικό επίπεδο και εκτός αιθούσης, άσχετα από την τολμηρότητα της φιλμικής πρότασης. Μία τέτοια περίπτωση είναι το «Shortbus» του Τζον Κάμερον Μίτσελ, ο οποίος δείχνει να νοσταλγεί το πιο φιλελεύθερο πνεύμα της δεκαετίας του ’60, αλλά με τα κότσια να διατυπώσει ξανά τον ορισμό σε σαρκαστική συνάρτηση με το παρόν: «Είναι σαν τα ’60s, αλλά με λιγότερη ελπίδα». Ατάκα του Τζάστιν Μποντ, του οικοδεσπότη ενός lounge club στη Νέα Υόρκη όπου συγκεντρώνονται όλοι οι ήρωες του φιλμ για να λύσουν τα προβλήματα της ύπαρξής τους, για να λυτρωθούν, να βρουν ταίρι, παρτενέρ της μιας νύχτας ή τον οργασμό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που απουσιάζει από το αστικό περιβάλλον το οποίο αποκαλούμε... ζωή.

Το μεγάλο «δόλωμα» του Μίτσελ ίσως το ξέρεις, ο ντόρος άρχισε από το Μάη, στις Κάννες. Το «Shortbus» περιλαμβάνει αληθινές σκηνές σεξ. Τρεις ηθοποιοί εκσπερματώνουν μπροστά στην κάμερα πριν προλάβεις να δεις τον τίτλο της ταινίας! Και το καστ επιδίδεται συνέχεια σε αυτό. Χωρίς διακρίσεις στη σεξουαλικότητα. Στην αρχή θα το αντιμετωπίσεις με αμηχανία. Αλλά θα το ξεπεράσεις γρήγορα, παράλληλα με τις συστάσεις του κάθε χαρακτήρα ή ζευγαριού. Χωρίς να το πολυσκεφτείς, έχεις πάρει ήδη δύο μεγάλα μαθήματα από το φιλμ: α) το σεξ μπορεί και, επιτέλους, πρέπει να απεικονίζεται και στο σινεμά σα μέρος της δικής σου καθημερινότητας, όπως ακριβώς το ζεις και το κάνεις, όχι σαν ηδονοβλεπτική «αρρώστια» που ασφυκτιά από υποκριτικά ταμπού, και β) το σεξ είναι ένα, μια πράξη, η ίδια πράξη, χωρίς φύλα, μέτωπα πολέμου και διεκδικήσεις. Ο Μίτσελ δε νοιάζεται για τον αν είσαι straight, gay, bi ή ότι σκατά ταμπέλα μπορούν να σου φορέσουν ακόμη. Από τη στιγμή που μπήκες στο «Shortbus», θα τα δεις όλα. Σαν κάτι φυσιολογικό. Γιατί έτσι πρέπει να είναι!

Πέρα από τον «ιερό» σκοπό που ταυτίζεται με τη σεξουαλική ελευθερία, ο Μίτσελ υπογράφει το εναγώνιο, προσωπικό του love letter προς την πόλη και τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης με τρόπο τόσο χιουμοριστικό που στέλνει τον Γούντι Άλεν και τις τελευταίες ταινίες που γύρισε εκεί... στον αγύριστο. Διάλογοι, καταστάσεις, μέχρι και κάποιες σινεφιλικές αναφορές είναι βανδαλιστικά διασκεδαστικές, κι ας συμπορεύονται με στενάχωρα συναισθήματα, αδιέξοδα της ψυχής και τη μοναξιά του ανολοκλήρωτου. Σαν το κακό σεξ, την πράξη που δεν τελειώνει με ηδονή αλλά στη σιωπή. Το «Shortbus» θα ξεψαχνίσει το εγώ σου στα πιο σκοτεινά σημεία. Θα σου βγάλει τη γλώσσα, θα σε ερεθίσει, θα σε κάνει κουρέλι, θα σου δώσει αξιοπρέπεια, θα σε κάνει να γελάσεις υστερικά και να κλάψεις μαζί. Και στο τέλος, που θα του πας, θα στον φέρει τον οργασμό! Μ’ ένα τραγούδι κάθαρσης, μια παρέλαση ανθρώπων και οργάνων (όπως κι αν το «μεταφράσετε» αυτό...), έναν χορό φελινικό και μια ενέργεια εκτυφλωτική που αρκεί για να φωτίσει... όλη τη Γη!

Αν μια ταινία τόσο ρεαλιστική, τόσο ανεπιτήδευτη στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της και τόσο ανοιχτή στο μυαλό μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις άλλος άνθρωπος βγαίνοντας από την αίθουσα, τότε δεν αξίζει να ψάξεις τα ελαττώματά της και να γίνεις κυνικός μαζί της. Αγκάλιασέ την σαν κάτι αληθινό. Και, πίστεψέ με, αυτή η λέξη είναι πολύ πιο σημαντική από το δικό μου «αριστούργημα».

Shortbus [2006] / για την Athens Voice

4 Comments:

Blogger koolkiller-ess said...

αν και δεν κατάφερα να την δω στις Νύχτες Πρεμιέρας, είχα την τύχη να την δω σε αβάν πρεμιέρ στο Τιτάνια,και πραγματικά με έστειλε, αν και είχα ήδη πάει με υψηλές προσδοκίες, όχι λόγω κριτικών (σπάνια δίνω σημασία σε αυτές) αλλά γιατί είχα δει το Hedwig and the Angry Inch και ήξερα ότι ο Μίτσελ πραγματικά αξίζει. Tribute στη Νέα Υόρκη (όπου everyone comes to get fucked -and! everyone comes to be forgiven!!)φυσικά, tribute στο camp και πάνω απ΄όλα ένας σκηνοθέτης που δεν αφήνει τον θεατή να παρακολουθήσει το σεξ από μια κλειδαρότρυπα, αλλά τον προσκαλεί να συμμετάσχει κι ο ίδιος σ΄όλες τις ερωτικές πράξεις, στην πιο απλή τους μορφή (αν δεν ήταν τέχνη, θα ήταν μια αριστουργηματική τσόντα). Απογείωση στο τέλος με το τραγούδι και το χορό, που προσωπικά μου θύμισε βερολινέζικη gay parade!
O ρ γ ι α σ τ ι κ ή

11:29 PM  
Blogger cinemad said...

Θλιβερά αποσπάσματα από τη «γνώμη του κοινού» στο site του Αθηνοράματος. Όχι πως εκπλήσσομαι, αλλά μερικές φορές η χυδαιότητα στην ψυχή των ανθρώπων εξακολουθεί να με σοκάρει:

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΣΟΝΤΑΣ.

Δεν μας σοκάρει η θέα του πέους, απλώς μας θυμίζει τη μαλακία που τραβάμε και τη μαλακία που είναι η ταινία.

Είναι γκέϋ πορνό. Έχει και μια ψιλοιστοριούλα της πλάκας όπως πολλά πορνό. Τολμηρό με τις ψωλές, σεμνότυφο με τα μουνάκια.

ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΚΟΠΕΛΕΣ ΜΑΖΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ
ΑΝΩΜΑΛΙΑ

Μήπως να βλέπουμε και τις στιγμές που οι πρωταγωνιστές χέζουν στον καμπινέ τους; Γιατί, δεν είναι και τα σκατά μέρος της ζωής μας; Σε αυτά ζείτε!

Δεν είδα κανέναν gay του έργου να πηγαίνει και να τη βρίσκει με γυναίκα.

Αν και είμαι gay δεν μου άρεσε καθόλου.

Καθαρά μια σεξιστική ταινιούλα του κουβά που αντιπροσωπεύει τα χαμηλά λαϊκά στρώματα της αμερικάνικης υποκουλτούρας και απευθύνεται στην ίδια κατηγορία ανθρώπων ανά την υφήλιο. Ποιο συγκεκριμένα απευθύνεται στο τρίπτυχο φτωχός, ομοφυλόφιλος και εθισμένος στα ναρκωτικά. Το τρίπτυχο της δυστυχίας που οδηγεί στην κοινωνική απομόνωση και φτάνει ως και την εγκληματικότητα.

1:55 PM  
Blogger cinemad said...

koolkiller-ess, ρώτησα τον Μίτσελ για το φινάλε και ήταν ακριβώς αυτό που φαντάστηκα: συμφώνησε πως η βασική του επιρροή ήταν οι «Νύχτες της Καμπίρια» του Φελίνι. Επίσης, με εντυπωσίασε το πόσο ενημερωμένος είναι γύρω από το παγκόσμιο σινεμά και την ιστορία του.

1:58 PM  
Blogger koolkiller-ess said...

ευχαριστώ για την πληροφορία Ηλία.ΣΕ ζηλεύω που μίλησες μαζί του, απ΄τις ταινίες του κρίνω ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον άτομο γενικά. όσο για τις γνώμες του ελληνικού κοινού, τι να πω, απογοητεύτηκα...δεν το περίμενα ότι είμαστε τόσο "πίσω". μου φαίνεται ότι δει κινηματογραφικής παιδείας!

9:52 AM  

Post a Comment

<< Home